(تنهاييم عالمي داره..به خصوص وقتي که همه دورتن اما باز تو تنهايي...
چقد جالبه که ما آدما از همه کسايي که درو و برمونن چشم اميدمون فقط به چند نفر يا شايدم يه نفره...
چند نفر(يا نفري)که بودنشون واسه ما مثل داشتن همه دنياست و نبودنشون پايان زندگي و همه آرزوها...
با اين وضع واقعا تنهايي يعني چي؟؟ به چي ميگن تنهايي و به کي ميگن تنها؟؟؟
ما که هيچ کدوم تنها نيستيم و هميشه اطرافمون شلوغه اما هميشه تو دلمون تنهاييم...
توي درونمون دنبال کي و چي هستيم که با وجود حضور خيلي ها باز احساس تنهايي ميکنيم؟؟
اين احساس گنگ تنها بودن از کجا مياد؟)
نظرات شما عزیزان:
|